कविता | प्रकास बेल्बासे
ति  गहिरा आँखा
फेरि  पटपट  फुटेका पैतला
देंखे,   तुना छिनेका चप्पल
पटुकी च्याथेर  अल्झ्याइएको अहो !
र सुँघे  तिम्रो माटो बसाउने मजेत्रो
मान्छेहरु पहिरनमा सुन्दरता खोजे,
म आमा`मा  भेंटे ।

हातमा  चिम्टा र ढुङ्रो
ती  पुत्याउराका  आँसु
देंखे, निधारमा  पसिनाको  झरि
आगो कराइ भुटुना र मकै अहो !
र हेरे,  कुंडेमा घोप्टिदै गरेको गाबु
भिडहरु स्वाद खोज्दै चमेना पसे
म अगेनिमै पलेटी कंसे ।

यी  आँखैभरिका  बारि,
मास्थिर घर  मुन्तिर भकारो
देंखे ,  घोप्टी परेको धारो
चिसो पानी त्यो सेङ्लेङ्को अहो !
र हेरे,  मोल्खातो मुनिको बेलौति
जिन्दगिहरु ४ आनामा बसाइसरे
म चौकसमा अगार घंसे ।

प्रकास बेल्बासे
हाल द,कोरिया